pressing is fun! :D

Niet dat ik zo'n voorstander van engelse titels ben in Nederlandse stukken, maar het klinkt gewoon net iets minder dom dan 'persen is leuk!' ;)

Ik had dus vandaag alle stukjes van het lijfje van m'n jurk aan elkaar weten te naaien. De aparte stukjes geregen stof (gaas op stof) zagen er allemaal prachtig uit waardoor ik er helemaal zin in had gekregen. Maar het eindresultaat van het lijfje? Nou, niet om aan te zien (okey, lichtjes overdreven). Maar ik was dan ook nog niet klaar, moest de naden nog open/opzij strijken en persen. Dus ik op naar mijn mams stoomstrijkijzer! De ronde naden zo goed als het kon op het platte vlak van de strijkplank gelegd, stof goed getrokken zodat ie niet meer bolde en strijkijzer erop. Whoesj, Poef, Khhhhh. Meteen natuurlijk de stoomknop uitgeprobeerd met zijn hoop stoere herrie en stoomwolken. En wat zag de naad er vervolgens mooi uit! Ikke blij blij blij. Meteen volgende naad, stoom stoom, en tadaaaaaaa!!!!! Het lijfje van m'n jurk was opeens helemaal mooi *stuiter*

(Helaas, voor de toevallige lezers, mijn fototoestel ligt nog thuis)
Helaas voor mij, mijn euforie was maar van korte duur. Vervolgens moest namelijk de voering vastgemaakt worden aan de rest. Dat was voor het grote deel niet zo lastig, maar aan de onderkant vooraan zitten twee hele mooie rondlopende stukjes die precies gelijk moeten zijn (en rond) om er mooi uit te zien (en ook het enige stuk van de onderkant wat al vast moet). Dus nadat ik dat deel zo goed mogelijk had weten te naaien moest het binnenstebuiten, wat in dat stukje een hoop gepruts was omdat er een balijn zat die dus ook even binnenstebuiten gefrutst moet worden en toch wat minder soepel is dan stof. Uiteindelijk binnenstebuiten geflutst, is een kant compleet mislukt!!!! Dus weer terug flutsen, uithalen, anders naaien, buitenstebinnen flutsen en dat nog een keer of twee/drie voordat de twee delen tenminste voor een beetje op elkaar leken! Heb het nu maar zo gelaten, beter wordt het waarschijnlijk niet *zucht* Maar ja, niks aan te doen. Met aanpassen bleek alles nog mooi dicht te kunnen, maar ik ben bang dat ik niet te veel moet gaan eten in die jurk, te onderuitgezakt gaan staan of veels te hard ademen maar daar moet ik een dagje mee kunnen leven dan. (en in de tussentijd niet aankomen dus, haha)

Op naar de rest van de jurk! (en nog een randje langs de halslijn stikken, de mouwen, en lintjes enzo aan het lijfje zelf)

Kerstverassing

Bijna elke keer als we naar oma gaan heeft ze wel iets. Dan was ze naar een (rommel)markt, de winkel, of gewoon naar zolder geweest waar ze iets leuks zag liggen. Af en toe zit er een lapje tussen die ik jaren later in de voorraad van mijn mams terugvind, maar dit keer niet. In een grote blokkertas zaten een aantal patronen die ze had teruggevonden. Allemaal al netjes in stukjes geknipt toen ze er iets van maakte en met een elastiekje, een speld of een (al dan niet open) zakje bewaard.

Vanochtend samen met mams de zak geleegd en gekeken wat waarbij hoorde en of het compleet was. Helaas mistte er van een leuke jas de helft van de stukken en van iets anders misstte juist het plaatje en de beschrijving zodat het een soort van verassingspakket is geworden. Oma heeft al een tijd niet genaaid, dus de patronen zijn al een jaar of twintig uit. Maar, zoals mijn tante al zei, als je lang genoeg wacht komt alles weer in :D
En sommige dingen blijven natuurlijk leuk, al zitten er ook een aantal tussen die ik waarschijnlijk nooit zal gebruiken, maar dat is natuurlijk zonde om weg te gooien.

Een andere kerstverassing dit jaar kwam van mijn lieve vriendje. Het is gemaakt 'bag with dog' ofwel, mijn eigen (pluche)chuihaha in m'n eigen roze handtasje!!!!!! *stuiter*

Rekenwerk

Okey, het moge duidelijk zijn: Ik kan niet rekenen!

Het begon natuurlijk op het moment dat ik graag twee verschillende stoffen wilde, zodat ik uit moest rekenen hoeveel ik van welke nodig had. Eenmaal met de stoffen thuis had ik maar de patroondelen uitgetekend om het even te testen. Wat blijkt... Voor de petticoat heb ik net genoeg stof (uitgerekend dan), het gaat er om spannen met de ruffle onderaan, maar daar was ik toch niet zeker van. Van de stof voor de jurk daarentegen, daar lijk ik zowat twee keer zovaal van te hebben! Komt op zich wel mooi uit dat ik daar wat meer van heb. Het leek me namelijk wel een idee om bijvoorbeeld het knipmodekorset te maken van dezelfde stof zodat ik ook nog in de zomer kan rondparaderen zonder dat ik me een zee zweet.

Nu hoopte ik natuurlijk klaar te zijn met al dat ingewikkelde rekenwerk, maar dat viel tegen. Ik heb het lijfje namelijk een centimeter of vier langer gemaakt. Van de voering gemaakt en aangepast, zat precies als gegoten. Maar.... Langer lijfje betekent natuurlijk langere balijnen. Dus ik netjes al die naden nameten, kom ik op een totaal lengte korter dan de hoeveelheid die op de envelop staat. En dat terwijl ik juist meer nodig zou moeten hebben! Voor de zekerheid maar de hoeveelheid van de envelop genomen en daar de vier centimeters bij opgeteld. Ook meteen even kapjes voor erop gekocht. Negen balijnen dus zakje met tien kapjes gehaald...

Duh, de balijnen hebben natuurlijk twee kanten, dus kon weer terug voor nog een zakje. Afgelopen weekend dan eindelijk de balijnen op maat geknipt en met de hand vastgeregen. Poeh, wat een verkrampte vingerwerk was dat! Best een tijd mee bezig geweest, al lag dat natuurlijk ook voor een deel aan het avatar weekend op nickolodeon (tumdiedumdum). Het plan was om de balijnen helemaal af te hebben, maar ik moet ze volgend weekend maar met de machine vastnaaien. Wie weet kan ik dan ook al de stof voor het lijfje knippen. (niet té optimistisch he?)

Hip? Moi?

Afgelopen donderdag mijn nieuwste aanwinst buiten de familie getest. Gewapend met mijn zusjes riem en colletje, mijn nieuwe schoentjes (lees: vet coele snowboots) en voor de verandering weer eens een spijkerbroek ging ik met mijn tuniekje aan de trein met twee vriendinnen op weg naar een derde. Me van geen kwaad bewust doe ik mijn jas uit en leg ik deze in het dingesje bovenin zegt Emma, die mijn nieuwe haar ook al nog niet gezien had:

"Je bent hip!"

Traag van begrip als ik soms ben keek ik wat verdwaasd naar mijn tuniek enzo. "Ehhh ohw ja, nieuw enzo."

"Dat was geen compliment!"

Jaja dames en heren, u hoort het, hip zijn is tegenwoordig geen compliment meer waard, integendeel!

Ik was nu eenmaal niet hip, dus kon ik me niet opeens hip gaan kleden, zo redeneerde ze. Op de terugweg moest ze echter toegeven dat het toch wel leuk was. Het leuke was, ik zou normaal gesproken ook niet opeens een tuniek gaan kopen om daarin rond te gaan lopen. Niks voor mij, zou ik redeneren. En ook ik moest even wennen om vervolgens te concluderen dat hij toch best leuk is. Helaas pindakaas zusje, ik hou hem lekker zelf. Al moet ik eerst eens zelf een zwart truitje voor eronder zien te vinden, helaas pindakaas ikke.

Echte zijde!

Een aantal weken terug besloot ik het 'naaikastje' beneden in de keuken eens op te ruimen. Die lag natuurlijk vol met stof waar m'n moeder ooit nog iets van had willen maken. De boel uitgezocht en het grootste deel mee naar boven genomen en meteen daar de voorraad eens door gekeken. Tussen die stoffenvoorraad zat een vreselijke paarse stof die bij nader inzien toch eigenlijk ook wel heel leuk was. Mijn besluit om er iets van te maken was geboren. Uiteindelijk viel mijn oog op deze tuniek. Niet dat ik ooit zoiets gedragen had en of het me zou staan, maar het leek mij de beste optie voor deze stof.
Zogezegd zo gedaan. Na een weekend op kamers geweest te zijn in verband met de open asieldag zou ik weer een weekendje naar paps en mams zijn voordat ik het weekend erop van plan was naar de lapjesmarkt te gaan. Dus ik had nog mooi een weekend voordat ik eindelijk met mijn jurk bezig kon. En zou het ook niet heerlijk zijn om eindelijk weer eens af te hebben? Vol goede moed liet ik mijn vader het patroon uitprinten, waarna ik de stof uit de kast haal. Die paarse lap was een stuk groter in mijn gedachten! Uiteindelijk een andere mooie (minder te kleine) lap gevonden, heerlijk glad en zacht.

Dus zaterdagavond netjes de randjes van de printjes afknippen zodat ik ze zondag aan elkaar kon plakken. Zo ver zo goed. Zondagochtend na het eten meteen aan de slag met plakband, gevolgd door de schaar. Daarna kwam het op de stof leggen. Nog een heel puzzelwerk omdat de lap eigenlijk net wat te klein was. Maar goed, na wat puzzelwerk begon het spelden (niet handig met gewoon papier!) en daarna het knippen. Rond een uur of vijf had ik eindelijk al mijn stukjes stof! Hoezo even een dagje bezig en eindelijk iets afmaken? Maar ik gaf niet op en kroop na het eten eindelijk achter de naaimachien. Tegen een uur of halftien besloot ik echter dat het me niet ging lukken om voor het slapen nog de andere helft, de zomen en de neklijn te stikken. Helaas helaas, mijn project zou twee weken moeten wachten.
Afgelopen zaterdag weer verder gegaan. Zondag zou de verjaardag van opa zijn, dus dan wilde ik hem aan! Het stikken ging prima. Alleen de binnenkant van de halslijn zou mooier zijn met de hand, maar daar had ik de hele avond voor dus dat moest lukken. Ja, net zoals ik het twee weken eerder wel in een dagje zou doen, zo bleek. Drie kwartier en een kwart van de halslijn later merkte ik op dat mijn ma toch geen tv zat te kijken. Met als gevolg dat zij de rest van de halslijn binnen een kwartiertje af had. Als ik dat toch eens kon.

Maar goed, ik kon hem eindelijk aan. Dat wil zeggen, gewapend met een zwart coltruitje en een middenrifriem (or whatever) van zusje. Op de verjaardag had mijn moeder het om de een of andere reden nog even over mijn zelfgemaakte tuniek. Ze dacht dat ik de stof van oma had gekregen, maar had hem toch echt uit haar voorraad gehaald, dus ik dacht die is in de war met iets anders. Sta ik in de keuken met oma, blijkt ze opeens iets te herkennen. "Dat is die echte zijde uit Turkije!" Ze had de stof samen met een andere blauwe gekocht, om er iets van te maken, maar dat ging niet meer dus heeft ze hem waarschijnlijk ooit aan mijn moeder gegeven. Wel leuk om te weten waar het lapje vandaan kwam. Zeker omdat ik dacht dat het vast een of ander synthetisch goedje was ofzo, valt dat even tegen. Al weet je natuurlijk maar nooit wat kooplui je als 'echte zijde' aan proberen te smeren.